Corporaties verkopen volop woningen, wethouders gunnen bouwgrond aan de hoogste bieders en koopwoningen zijn peperduur. Mensen die afhankelijk zijn van sociale huur komen in de vier grote steden nauwelijks meer aan bod. Wordt de stad van de middenklasse?
Hoe gaan de woningmarkten van de vier grote Nederlandse steden, Amsterdam, Rotterdam, Den Haag en Utrecht zich de komende jaren ontwikkelen? Het ideaal van de ongedeelde stad, waarin alle sociale klassen even welkom zijn, wordt volop met de mond beleden. Of het ook in de praktijk lukt om de stad toegankelijk te houden voor de lagere inkomens, is een andere zaak. Corporaties hebben de afgelopen jaren grote aantallen sociale huurwoningen verkocht, of ze via huurverhogingen over de sociale huurgrens getild. Daarmee zijn ze buiten het bereik van de lagere inkomens gekomen. Die woningen komen in ieder geval nooit meer terug.
Wat de beste inkomensmix is voor een stad, is vooral een politiek oordeel, maar het is nogal onduidelijk in hoeverre de verhoudingen tussen de verschillende inkomensgroepen maakbaar zijn. Grote steden zijn tegenwoordig gewilde plekken om te wonen, maar woningen en grond zijn er schaars. Dat gegeven stuwt de prijzen hoe dan ook op.
De verleiding om te kiezen voor het geld, in plaats van voor de belangen van de burgers met een laag inkomen, blijkt voor alle partijen levensgroot
De verleiding om te kiezen voor het geld, in plaats van voor de belangen van de burgers met een laag inkomen, blijkt voor alle partijen levensgroot. Dat geldt voor de gemeenten, die het liefst de beste prijs voor hun bouwgrond willen hebben, voor de corporaties, die hun financiële huishouding op orde moeten houden en voor de particuliere verhuurders, die hun rendement willen optimaliseren.
Natuurkracht
Wouter van Gent, universitair docent stadsgeografie aan de Universiteit van Amsterdam, gelooft niet dat verzet tegen de stad als reservaat voor de middenklasse een zinloze strijd is. ‘Alles aan de woningmarkt is gereguleerd en met genoeg politieke wil kun je zo’n trend ook weer keren.’ Van Gent wijst erop dat in de jaren 70 en 80 van de vorige eeuw de Nederlandse steden aan het verloederen waren en dat met veel politieke inzet die trend is gekeerd.
Nu lijkt de slinger door te slaan de andere kant op. Van Gent: ‘Het actief waarborgen van de stad voor alle inkomensgroepen, zal niet vandaag of morgen zijn geregeld, maar ik denk niet dat er een soort natuurkracht in het spel is, waartegen je niets kunt uitrichten.’ Hij noemt het bemoedigend dat gentrification nu opeens door de gemeenten als een discussieonderwerp wordt beschouwd, terwijl twee jaar geleden het begrip bij veel mensen volledig onbekend was.
Om te kijken hoe de positie van de lagere inkomens in de Nederlandse steden is, vergelijken we de woningmarkten van Amsterdam, Utrecht, Den Haag en Rotterdam. Ze hebben allemaal te maken met dezelfde trends die invloed hebben op de woningmarkt: een trek naar de stad, een dalend aantal gereguleerde woningen, een toenemende behoefte aan middelhuur en een groeiend aantal eigenaar/bewoners. Ze hebben er ook allemaal een zware dobber aan om die trends te beheersen.
Amsterdam
Amsterdam heeft van de vier grote steden, met 401.000 eenheden, de grootste woningmarkt. In 1999 waren er nog 207.000 corporatiewoningen en dat was toen 58 procent van de totale woningvoorraad. In 2015 bleek dat gedaald tot 189.500 (45 procent). Wethouder Laurens Ivens, een SP’er, probeert die trend een halt toe te roepen. Hij wil de jaarlijkse verkoop van corporatiewoningen beperken tot maximaal 2.000 eenheden en daar moeten minimaal 1.200 nieuwe woningen tegenover staan.
Die daling van het aantal corporatiewoningen geeft geen compleet beeld van het verlies aan sociale huurwoningen in Amsterdam. In 2015 waren er nog bijna 53.000 gereguleerde huurwoningen in particuliere handen. De gemeente gaat er, op basis van onderzoek, vanuit dat dit in 2019 zal zijn teruggelopen tot 21.000. Ivens geeft toe dat hij daar bitter weinig aan kan doen. Tijdens het Stadsgesprek in De Balie van 18 mei, zei de wethouder in antwoord op een vraag over die trend: ‘Ik ben er absoluut niet blij mee, maar ik kan nu eenmaal niet het kapitalisme afschaffen.’
'Ik ben er absoluut niet blij mee, maar ik kan nu eenmaal niet het kapitalisme afschaffen'
Tegenover die daling bij de sociale huurwoningen, staat een toename van woningen in het huursegment van 711 euro tot 1.000 euro per maand, het middelhuursegment. De afgelopen 15 jaar is dat middensegment verdrievoudigd van 10.000 tot 30.000 eenheden. In 2016, 2017 en 2018 zullen daar bij elkaar nog eens 2.700 woningen bijkomen.
Dat middensegment behoort wel tot de vrije sector. De huren worden daar uiteindelijk bepaald door vraag en aanbod. De gemiddelde huur van zo’n Amsterdamse vrije sectorwoning, blijkt bij de eerste huurderswisseling meteen omhoog te schieten naar 1.100 euro. Zo’n huurniveau is in ieder geval te hoog voor de groep die moet doorstromen vanuit de sociale sector.
Achterban
De gemeente probeert het probleem van stijgende vrije sectorhuren deels te ondervangen. Ze verstrekt alleen goedkopere bouwgrond aan investeerders, als ze bereid zijn hun woningen 15 jaar lang binnen de huurgrenzen van het middelhuursegment te houden. Als de belegger binnen die periode wil uitponden – dat is verkopen bij leegstand – moet het prijsvoordeel op de grondaankoop, alsnog worden verrekend met de gemeente.
Ivens heeft al met al grote moeite om de trend richting meer woningen in het middelhuursegment, het duurdere huursegment en het koopsegment te keren. Dat zegt veel, want Ivens is een SP-wethouder en mensen met lagere inkomens vormen zijn natuurlijke achterban. Hij zal dus tot op het bot gemotiveerd zijn, om te voorkomen dat stadsbewoners met lagere inkomens de dupe worden van marktkrachten.
Amsterdam kampt met het bijkomende probleem dat de stad een enorme aantrekkingskracht heeft. Sinds 2008 stijgt de bevolking jaarlijks met gemiddeld 10.000 mensen. Begin 2015 stond de teller op 822.000 inwoners. Voor 2020 houdt de stad rekening met 871.000 inwoners. De stad zou dus eigenlijk agressief moeten bijbouwen om die groei bij te benen, maar dat lukt lang niet in voldoende mate.
Sinds 2008 stijgt de bevolking van Amsterdam jaarlijks met gemiddeld 10.000 mensen
Wethouder Ivens is open over de moeilijke situatie waarmee de hoofdstad te maken heeft. Hij zei in De Balie: ‘2016 Is een goed jaar. Er wordt dit jaar, verspreid over alle categorieën, aan de bouw van 8.376 nieuwe woningen begonnen. Dat is voor het eerst genoeg om de aanwas van bewoners bij te benen. Maar we kampen met serieuze tekorten in alle segmenten van de woningmarkt.’ Ivens doet zijn best, maar het lijkt erop dat hij niet veel meer kan doen dan de trend richting gentrification een beetje af te remmen.
Utrecht
Partijgenoot Paulus Jansen is Ivens’ evenknie in Utrecht. Utrecht is eveneens zeer populair als woonstad. Met bijna 140.000 eenheden is het de vierde stad van het land. De sociale voorraad van Utrecht neemt, volgens een rapport van onderzoeksbureau ABF, nog steeds af. In 2014 bedroeg de totale sociale voorraad iets meer dan 53.000, in 2016 bijna 51.900 en voor 2019 rekent ABF op 49.900. De totale woningmarkt zal tegen die tijd zijn gegroeid tot 144.400. Dat geeft extra reliëf aan de daling .
Als we de bouwplannen voor 2016, 2017 en 2018 bij elkaar optellen, komen we volgens de site van de gemeente uit op een planvoorraad van 1.600 woningen. Daarbij zit maar 10 procent in het segment 'regulier sociaal'. Regulier wil zeggen dat het woningen zijn voor gewone huishoudens en geen zelfstandige sociale studentenwoningen, een zeer belangrijke subcategorie in studentenstad Utrecht.
De sociale voorraad van Utrecht neemt nog steeds af volgens een rapport van onderzoeksbureau ABF
Volgens Wethouder Jansen bedraagt de gemiddelde wachttijd voor een sociale huurwoning in Utrecht 9,6 jaar. Vorig jaar stond die nog op 9,1 jaar. Jansen: ‘Ik denk dat we 3.000 tot 4.000 woningen nodig zouden hebben om vraag en aanbod in dat segment in evenwicht te brengen.’ Dergelijke aantallen zitten bij lange na niet in de pijplijn en het is onwaarschijnlijk dat de corporaties de investeringscapaciteit hebben om zulke aantallen te bouwen. De verhuurderheffing heeft hun vermogen om te investeren in nieuwbouw ernstig aangetast.
De grote groei zit de komende jaren in de categorieën koopwoningen en huurwoningen in het middensegment. Die middelhuurwoningen kunnen helpen om de doorstroming vanuit de sociale sector op gang te brengen. Toch is er voor mensen op de wachtlijst nog weinig reden tot feestvieren. Als we het eerder genoemde ABF-rapport serieus nemen, dan daalt de komende jaren de sociale huurvoorraad alleen maar verder, terwijl met de huisvesting van statushouders er een nieuwe opgave bij is gekomen. Ook in Utrecht lijkt een SP-wethouder er niet zomaar voor te kunnen zorgen, dat er meer woonruimte in de stad is voor mensen met een laag inkomen.
Den Haag
Joris Wijsmuller, van de Haagse Stadspartij, is wethouder wonen in Den Haag. Wijsmuller heeft een krakersverleden en zijn sympathie ligt zeker niet bij de gevestigde belangen. Den Haag is met 244.000 woningen de derde stad van het land. De corporaties bezitten 33 procent van de woningvoorraad. Verder is er nog 7 procent particuliere sociale huur.
Anders dan in Utrecht is in Den Haag het aantal corporatiewoningen niet gedaald, maar in absolute zin juist gestegen. Volgens het rapport Kerncijfers Den Haag 2014 waren er in 2002 ruim 79.600 corporatiewoningen en in 2014 meer dan 81.400. Door de groei van de stad daalde het aantal corporatiewoningen als percentage van het totaal wel, van 36 procent tot 33 procent. Het verlies zit vooral bij de particuliere sociale huur. Het aandeel daarvan in de totale Haagse woningvoorraad liep in de periode 2011 tot 2014 terug van 12 procent tot 7 procent.
De trend dat particuliere sociale huur snel verdwijnt, is in alle steden zichtbaar. Het beleid in de gemeente Den Haag is om de sociale voorraad weer op te voeren. Daartoe zijn afspraken gemaakt met de corporaties. Volgens de afspraken uit 2015 bouwen de corporaties in de vier jaar tot 2019 1.800 woningen. Volgens Wijsmuller zijn de Haagse corporaties zeer terughoudend met hun verkopen.
Volgens Wijsmuller zijn de Haagse corporaties zeer terughoudend met hun verkopen
In Utrecht en Amsterdam moet je tussen de 9 en 12 jaar wachten voor je aan de beurt bent voor een sociale woning. In Den Haag is de toestand veel minder dramatisch. De gemiddelde wachttijd bedraagt daar 24 maanden.
Zwakke plek
Op het gebied van middelhuur heeft Den Haag nog grote stappen te maken. Dit segment maakt 8,5 procent van de markt uit en dat is veel te weinig. In Amsterdam is dat aantal dubbel zo hoog. Er wordt met meerdere grote beleggers gesproken over investeringen in dit segment. Wat dat concreet gaat opleveren, is nog niet duidelijk. Maar bij dat middensegment ligt de zwakke plek van Den Haag.
Wethouder Wijsmuller streeft naar gemengde wijken. Hij wil graag sociale huurwoningen bouwen in duurdere wijken, maar de gemeentelijke inspanningen zijn er ook op gericht om bijvoorbeeld de Schilderswijk en Zuidwest aantrekkelijker te maken voor huishoudens met midden- en hogere inkomens.
Wijsmuller streeft er duidelijk naar om Den Haag te maken tot een gedeelde stad. Zijn grote meevaller is de relatief korte wachttijd voor sociale huisvesting. Twee jaar is niets vergeleken met de wachttijden in Amsterdam en Utrecht. Daardoor is er minder sprake van een crisisstemming en de druk die dat meebrengt.
De wethouder is overigens niet vies van een injectie van nieuwe inwoners met midden- en hoge inkomens. Hij acht die groepen noodzakelijk om de stad een gezond sociaal economisch evenwicht te geven en voldoende en gevarieerde voorzieningen in stand te houden.
Rotterdam
En Rotterdam? Rotterdam is een vreemde eend in de bijt. Wethouder Ronald Schneider, van Leefbaar Rotterdam, wil de sociale mix van de stad drastisch aanpassen. Hij vindt dat er veel te veel mensen met een laag inkomen zijn in Rotterdam en beschouwt de woningmarkt als een instrument om dat te veranderen. Uitgaande van de WOZ-waarde waren er in 2014 132.000 woningen in het segment duur en middelduur en 167.700 in het segment goedkoop. In 2030 moet de verhouding volstrekt anders liggen: 168.000 duur/middelduur en 148.000 goedkoop.
Om dit te bereiken gaat de wethouder ondermeer 20.000 sociale woningen aan het bestand onttrekken. Daarvan worden er 8.000 gesloopt en 12.000 opgewaardeerd tot middelhuur. Dat zijn opmerkelijke maatregelen in een stad waar het toch nog een jaar of vier duurt voor je een sociale woning hebt. Het segment vrije sectorhuur staat nu op 21.400 en dat moet volgens Schneider fors omhoog.
Wethouder Schneider kiest dus voor een actief gentrification-beleid
Wethouder Schneider kiest dus voor een actief gentrification-beleid. Zelf ziet hij het meer als een poging om de verhoudingen binnen Rotterdam meer in lijn te brengen met wat gangbaar is in de andere grote steden. Hoe dan ook, het heeft iets vreemds dat een wethouder die is gekozen door de bevolking van de stad, een deel van de inwoners die stad uit wil werken. Schneider ziet zichzelf blijkbaar niet als wethouder van alle Rotterdammers. Hij gaat meer te werk als een bedrijfsmanager, die af wil van bulkproducten met een lage marge en zich wil concentreren op merkproducten met een hogere marge. Hoe dan ook, hij heeft wel een mandaat van de Rotterdamse kiezers.
De hamvraag is of Schneiders beleid aan het eind van de rit tot wezenlijk andere verhoudingen zal hebben geleid dan in de andere drie steden. Misschien is die gentrification-trend sterker dan het beleid dat wethouders erop loslaten. We spreken elkaar, bij leven en welzijn, over een jaar of 15 nog eens over dit onderwerp.
49 Bijdragen
Bart Bartelds 4
Hoe ontstaan sloppen-wijken in en bij een stad.
Hoe het ook gewend en gekeerd word mensen zullen een onderdak moeten hebben en het resultaat zijn wij in en om vele grote wereldsteden.
SLOPPEN-wijken en daarop zal NL heus geen uitzondering op gaan vormen.
Gilles Wattel 1 3
ph4ge 3
Gilles Wattel 1Het probleem wat hier wordt aangehaald is ook gewoon een uitvloeisel van het kabinet Rutte 1 met VVD/PVV/CDA. Het "probleem" was dat de huizenprijzen daalden en dat minder mensen kochten en de oplossing was om huren onmogelijk te maken, te slopen en vooral niet te bouwen. In plaats van in te zien dat wonen in dit land schaars en veel te duur is kregen de bankiers en makelaars die regering zo ver om het nog duurder te maken.
Dit is landelijk beleid, maar lokaal speelt ook gewoon mee dat gemeentes geen van alle sociale huurwoningen willen omdat de grond en de WOZ meer opleveren als men meer voor wonen betaalt. Het mooie hiervan is dat de gevestigde belangen hier van profiteren en dat toekomstige bewoners nog te jong zijn om dit te doorzien of om überhaupt te mogen stemmen.
Er zijn maar 2 oplossingen: a. minder subsidie voor met name koopwoningen en ondertussen b. veel meer bouwen.
Gilles Wattel 1 3
ph4geIk zegde ergens mijn abonnement op ESB op, omdat de verhalen over dynamische kostprijshuren me de keel gingen uithangen.
Het is net ziektekostenverzekering, zo lang het Ziekenfonds bestond was dat het mikpunt van alle aanvallen, nu zijn het zorgverzekeraars etc.
Chomsky zei over VS imperialisme 'je moet wel een genie zijn om het niet te zien'.
Mutadis mutandis, je moet wel een genie zijn om niet te zien hoe Brussel probeert van Europa een VS kloon te maken.
Net maakte Brussel zich weer druk over onze aftrek hypotheekrente, nu lees ik dat onze onvolprezen Brusselse loopjongens de huurtoeslag gaan aanpakken.
Het privatiseren van de woningbouwverenigingen leverde, zoals je weet, Maserati enige tijd een slechte naam op.
Ik breng nog even in herinnering dat Kok c.s. in 1993 tot de euro besloten.
Daar gingen jaren van koekhakken aan vooraf.
Hoewel toen de zichtbare invloed van Brussel veel minder was, moet je dus concluderen dat de Brusselse ideeën minstens vanaf 1990 van belang waren.
Dat was dan het begin van het einde van een mooi land.
PS
Wat is overigens een probleem op de woningmarkt ?
In de loop der tijden ben ik dat probleem gaan zien als 'dat niet iedereen tevreden is met het huis waar hij of zij woont'.
Als dat het probleem is, dan zal het nog wel even duren voor het is opgelost.
ph4ge 3
Gilles Wattel 1Problemen van de woningmarkt zijn gewoon te kwantificeren. Wonen is in 30 jaar tov het inkomen en gecorrigeerd voor inflatie meer dan 3 keer zo duur geworden. Vrijwel nergens ter wereld is het gemiddelde huishouden relatief meer kwijt aan wonen dan in Nederland. Hierdoor verarmen veel mensen zonder dat ze het door hebben. Ondertussen is huren voor iedereen die net iets meer dan een minimumloon verdient onbetaalbaar als het niet per definitie onmogelijk is, en geldt voor de rest van de mensen dat je tenminste 7 jaar moet wachten. Daarnaast hebben we als land gigantische private schulden als gevolg van het dure wonen, met ook allerlei gevolgen van dien, en dat ondanks dat er jaarlijks tenminste 20 miljard subsidie die kant op gaat.
Je inzicht dat "In de loop der tijden ben ik dat probleem gaan zien als 'dat niet iedereen tevreden is met het huis waar hij of zij woont'." klopt daarom van geen kant, sterker nog een van de weinige zaken waarin Nederland op het gebied van wonen niet stijf onderaan staat is hoe gelukkig men is met de huidige woning. Die gevestigde belangen, die mede ontstaan omdat mensen geen kant op kunnen, zijn bovendien een reden waarom het moeilijk is aan te pakken. Het probleem ontstaat zodra iemand op zichzelf gaat beginnen of om wat voor reden toch moet verhuizen.
Gilles Wattel 1 3
ph4geHelaas zie ik geen enkel argument waarom die aftrek verkeerd is, het verkeerde is volgens mij dat de andere euro landen die aftrek niet hebben.
Daar komt ook het probleem vandaan.
Je moet dus de oplossing omdraaien.
Waar zelfs fictief ontvangen rente een bijtelpost bij het inkomen is, is het logisch dat tenminste alle betaalde rente aftrekbaar is.
Als wij uit de EU zijn, en de gulden weer hebben, is HRA geen probleem meer.
ph4ge 3
Gilles Wattel 1Het probleem met de HRA is heel kort samengevat dat het vrijwel iedereen geld kost, huren onbetaalbaar maakt, fraude en misbruik gevoelig is, een enorme administratieve rompslomp is, schadelijk gedrag stimuleert, risico's vergroot, banken subsidieert en eigenlijk geen voordelen heeft. Dit alles was al een probleem voor de Euro en zal ook een probleem zijn na de Euro, en het buitenland wijst daar terecht op.
De Euro en de HRA hebben op geen enkele manier met elkaar te maken. Hooguit zijn bankiers sinds de jaren 90 een stuk slimmer geworden in gebruiken en misbruiken van de HRA en dat viel toevallig samen met de invoering van de Euro.
"Waar zelfs fictief ontvangen rente een bijtelpost bij het inkomen is, is het logisch dat tenminste alle betaalde rente aftrekbaar is. " Kul. Het eigenwoningforfait is een korting op subsidie, en betaal je niet als je geen subsidie ontvangt, en kan dus ook zeker geen reden zijn dat die subsidie bestaat.
Ooit, in een ver verleden, is deze creatieve gedachtegang inderdaad de parlementaire geschiedenis ingegaan, maar waar het destijds al twijfelachtig was klopt het nu gewoon niet meer, en zelfs als dat wel zo was is het nog steeds niet "logisch", en al was het wel logisch is dat nog steeds geen reden om het niet aan te pakken als het enorm schadelijk en kostbaar is terwijl het geen feitelijke voordelen heeft.
MatthijsK 7
Querien Velter
Het stadsbestuur wil geen 8.000 maar zelfs 15.000 goedkope woningen gesloopt zien worden de komende 15 jaar, daarnaast worden er 10.000 uit de betaalbare sector gehaald door middel van huuropdrijving/samenvoegen etc. 5.000 goedkope woningen worden nieuw toegevoegd. De getallen voor de sociale huursector zijn nog dramatischer: de wethouder wil in 2030 zo'n 24.000 goedkope corporatiewoningen (tot 618 euro) minder.
Er is een stedelijk referendum in de maak, op initiatief van de huurdersorganisaties, om deze plannen te stoppen: www.woonreferendum.nl > misschien voer voor een nieuw stukje (niet pas over 15 jaar :)
Bernard Weiss 2
Maak de sociale woningmarkt kapot, zodat ze niet kunnen wonen.
Maak de zorgsector kapot, zodat ze aan ziekte en gebrek uitsterven.
Maak het sociale en inkomendbeleid kapot, zodat ze geen geld meer hebben.
Het zal nog wel even zo door gaan, ik ben er niet optimistisch over.
MatthijsK 7
Bernard WeissWil je dat iedereen een woning heeft? Haal dan de politiek er uit,. Alles wat de politiek aanraakt verandert in een zooitje, je voorbeelden zijn accuraat.
Echter, zie dat maar eens te bewerkstelligen, meeste mensen zijn er nog steeds van overtuigd dat er ' goede' mensen in de politiek zitten,. Die bestaan niet, immers is politiek het spel van herverdelen wat bij elkaar geroofd is. Als het geroofd is, maakt het dan uit wie het herverdeelt en aan wie het gegund wordt?
ph4ge 3
MatthijsKDe overheid is juist een noodzakelijk kwaad om tegengewicht te bieden aan de vastgoedlobby, hoewel het op dit moment vooral een instrument is voor die lobby.
MatthijsK 7
ph4geph4ge 3
MatthijsKMatthijsK 7
ph4geWat denk je dat democratie is? Dat is een lobby bij het volk!
Bernard Weiss 2
MatthijsKMatthijsK 7
Bernard WeissBart Bartelds 4
Bernard WeissOf zou de nood nog niet zo hoog zijn.
Bernard Weiss 2
Bart BarteldsMonsieur le baron de Munchausen 5
Bij mijn weten gaan mensen uit dezelfde klasse bij voorkeur bij elkaar wonen. Dat geldt zowel voor arm, voor rijk, als voor middengroepen, en groepen met eenzelfde culturele identiteit. Wat is het voordeel om dit alles te mixen middels overheidsdwang, nota bene tegen de wens van de mensen zelf? Is er uberhaupt winst te behalen hier, en zo ja welke? Of hebben we het slechts over sociaal hobbyisme van redundante ambtenaren.
Peter Hendriks 7
Monsieur le baron de MunchausenMonsieur le baron de Munchausen 5
Peter HendriksBovendien, is uw voorbeeld niet juist een argument tegen de strekking van uw stuk? Immers, als het voor de hele wereld mogelijk om in een bekende straat in Amsterdam te wonen dan valt het blijkbaar wel mee met de verdrukking van sommige groepen.
Peter Hendriks 7
Monsieur le baron de Munchausenph4ge 3
Monsieur le baron de MunchausenMatthijsK 7
ph4gePeter Hendriks 7
MatthijsKMatthijsK 7
Peter HendriksDiny Pubben 9
Peter HendriksWe hebben ook van doen met de decentralisatie politiek.
Hebben gemeenten er belang bij om de arme mensen uit de stad te krijgen?
Peter Hendriks 7
Diny PubbenDiny Pubben 9
Peter HendriksGilles Wattel 1 3
Peter HendriksJe ziet in Engeland, Frankrijk, België en Oostenrijk (het begin van) opstand tegen wat doorgaat voor elite.
Voor Griekenland, Spanje, en Italië lijkt die opstand al lang gaande te zijn.
Zelfs in Duitsland rukt een AfD op, bij Anne Will kun je zien hoe geschokt de Duitse elite is.
Die schok laat zien dat de Duitse elite nog een beetje z'n hersens gebruikt.
Het slappe verweer van Juncker,tegen de argumenten van Boris Johnson de EU te verlaten, lijkt me ook aan te tonen dat de 'elite' niet denkt, alleen doorhobbelt.
Het allerdomst bij ons is voor mij de PvdA, daar lijken ze nog steeds geen kennis te nemen van de peilingen, evenmin van Telegraaf reacties.
Voorzitter Spekman past bij z'n achterban.
ph4ge 3
MatthijsKDan krijg je ook weer een stukje sociale controle, het zal iemand opvallen als iemand naar religieus extremisme beweegt als hij ook met mensen van andere religies om gaat, het zal iemand opvallen als iemand als bankiers de samenleving besteelt en andersom zal de extremist en bankier eerder geneigd zijn zich te spiegelen aan zn omgeving, als die omgeving ook alleen maar religieuze gekkies of bankiers zijn dan weet hij niet meer wat normaal is.
De voordelen van segregatie zie je alleen maar als je denkt aan de goede kant te belanden en dat de muren je beschermen.
MatthijsK 7
ph4geDan drogen hun inkomsten op, dus ze moeten wel.
Als je de situaties analyseert waar ze dat niet hoeven, is meestal omdat er een overheid ze ontslaat van deze verantwoordelijkheden.
Dan zijn ze inderdaad in staat om een muur te bouwen, zich nergens van aan te trekken en de lange arm van de wet te gebruiken. Zeg maar de situatie waarin wij in NL nu zitten, de rijken worden rijker, de armen armer en de rijker gebruiken de wet om zichzelf af te schermen van de armen.
Peter Hendriks 7
MatthijsKMatthijsK 7
Peter HendriksEchter ontstaat diversiteit niet in het centrum van de jungle, maar aan de grenzen. Daar waar twee vreemde ecosystemen elkaar ontmoeten.
Dan kan de jungle zich langzaam aanpassen aan de nieuwe situatie, iedereen heeft voldoende tijd om aan de nieuwe ideeën te wennen. Het duurt immers even voordat het door alle lagen van de jungle geaccepteerd wordt. De ideeën zelf worden ook gevormd door hun transitie door de jungle.
Wat de staat probeert is wat nieuwe ideeën in het midden van de jungle te droppen, zonder dat het de natuurlijke processen gevolgd heeft. Daarnaast zet het wat wetten om deze nieuwe ideeën heen zodat de jungle zich maar snel moet aanpassen aan de nieuwe situatie. Daar wringt de schoen, veranderen wil de jungle wel, maar dan op haar tempo en met de door haar aanvaarde ideeën.
De schoen wringt heel erg bij de mensen die denken dat de jungle maakbaar is. Daar heb je muren voor nodig, zeg maar de oude stadsmuren. Het duurt even voordat de inboorlingen in het centrum van de jungle gewend zijn, die kun je niet duwen, dan eten ze je gewoon op.
Anton Van de Haar 8
Peter HendriksDat klopt, maar niet noodzakelijk voor hun kinderen. Die komen elkaar tegen en bouwen vriendschappen op, waardoor die groepen niet helemaal langs elkaar heen gaan leven.
Peter Hendriks 7
Anton Van de HaarSocialisten vinden dit een te sombere kijk op de zaak en ik vind zeker dat ze moeten blijven proberen om mensen te verheffen, maar ik denk dat het nog generaties gaat duren.
Pieter Jongejan 7
Peter HendriksGilles Wattel 1 3
Peter HendriksHelaas begonnen ze rond 1970 aan de omgekeerde beweging.
Peter Hendriks 7
Gilles Wattel 1line 5
Monsieur le baron de MunchausenMijn is niet duidelijk waarom de ongedeelde stad, waarin alle sociale klassen wonen,een ideaal is. Wat bij mij bekent is (van een inzijder bij woningbouwvereniging nu ex inzijder) was het bedoeld als een soort sociale controle/insteek/samenleving op elkaar. Was de gedachten erachter.Of die manier van samenvoegen van politiek kwam, heb ik diegene toen niet gevraagd.Maar vermoed van wel
line 5
Gilles Wattel 1 3
lineSjuul van Dissel
Sjuul van Dissel
Henk van der Berg
Peter Hendriks 7
Henk van der BergRecent onderzoek heeft trouwens aangetoond dat 40 procent van de Nederlandse huishoudens onder de 34.000 verdient en dus in principe geen toegang heeft tot de sociale huursector. De corporatiesector heeft een voorraad van 28 procent van het totaal. Doe daar nog een 7 procent particulier gereguleerd bij, dan kom je aan 35 procent. Dus zelfs als alle zogenaamde scheefwoners eruit zouden worden gegooid zou er nog een tekort van 5 procentpunt zijn.
De logica van de minister klinkt helder en simpel, maar de cijfermatige onderbouwing schiet tekort. Het is meer zo dat de liberalen het kleiner maken van de corporatiesector als een doelstelling op zich beschouwen. Dat moet altijd worden nagestreefd. Hetzelfde geldt voor de publieke omroep. Het bekende praatje is dan de markt het veel beter kan. Dat is een naïef en gevaarlijk dogma, want investeerders vinden de rendementen op middelhuur al vaak te laag, laat staan op de sociale huur.
erik de lange 3
Peter HendriksDhr. Dankert
Het 'ideaal' van een gemixte stad (in lijn met de rest van NL) komt door de afbouw van corporatiesector richting de 30% (statistisch gezien) juist dichterbij, maar inderdaad ten koste van 'verdrukking' van mensen die graag in een sociale huurwoningen willen wonen in een grote stad. Echter, als je dan graag gesubsidieerd wilt blijven huren, dan kun je toch ook verhuizen naar een plaats waar de wachtlijsten niet zo lang zijn? Per slot van rekening is dat ook wat diegenen die boven de inkomensgrens (voor een sociale huurwoning) moeten doen als het op een bepaalde plek te duur wordt.
Het effect van het beleid nu in Amsterdam en Utrecht is dat juist huurders in de vrije sector en woningzoekenden sterk benadeeld worden (door hogere huren en hogere koopprijzen) omdat de markt zo krap is door gebrek aan flexibiliteit in het aanbod. Snel meer bouwen dus bij de steden, dan hoeft er ook minder 'gereguleerd' te worden en kunnen we ook van HRA en huursubsidie af. Naar een echte markt toe