‘Op mijn school is ziek zijn geen optie, zwanger worden kan eigenlijk niet’

Martien le Clercq (45), directeur en leraar christelijke basisschool ’t Klinket in Koudekerke (Zeeland):

‘Wij staken niet als school. Van het lerarenteam is er één iemand die wel staakt, dat respecteren we want we delen in het gedachtengoed dat we de noodklok met zijn allen moeten luiden. Maar of staken daarvoor de oplossing is? Het blijft gissen of daarmee een structurele oplossing wordt bewerkstelligd, daar zit ook de frustratie. Daarom hebben wij gekozen onze solidaire stem op een andere manier te laten horen: door leerlingen van groep 8 vandaag activiteiten voor andere klassen te laten organiseren. Het is een knipoog naar de werkdruk: in plaats van ouders of opa’s en oma’s leerlingen voor de klas.

‘Want de werkdruk is hoog en de vervangingspool tegenwoordig nagenoeg leeg. Dat geeft stress. Je wilt goed en kwalitatief onderwijs verzorgen maar je houdt je hart vast bij een griepgolf. Als dorpsschool hebben wij duidelijke afspraken gemaakt over extracurriculaire activiteiten. Gratis schoolfruit klinkt bijvoorbeeld leuk, maar wie moeten dat fruit snijden? Juist. Hier hebben we bewust voor gekozen, maar meedoen aan het Nationale Voorleesontbijt laten we aan ons voorbijgaan. Hoe leuk je het voor de kinderen ook wilt maken, je moet ook je team beschermen.

‘Ook hebben we een ‘wat-alsplan’, een overnameplan in het geval van ziekte, en vergaderingen duren bij ons nooit langer dan één uur en een kwartier. Het belangrijkst is dat er bevlogen leraren voor de klas staan; dat ebt nu langzaam weg en dat doet pijn. Kinderen moeten die bezieling weer gaan voelen, want het onderwijs is het mooiste vak dat er is.’

Marleen Keijlard (56), leerkracht groep 5 en 6 op Montessori Boven ’t IJ in Amsterdam-Noord:

‘Op mijn school is ziek zijn geen optie, zwanger worden kan eigenlijk niet. Er is niemand. Punt. Lesgeven in Amsterdam-Noord is elke dag hard werken; we hebben grote klassen met complexe leerlingen. Het onderwijs heeft een imagoprobleem. Ik sta achter trajecten met zij-instromers, maar nu is het beeld ontstaan dat iedereen gewoon voor de klas kan. Ik heb echt passie en liefde voor het vak, het is elke dag weer een uitdaging.

‘Den Haag heeft het onderwijs structureel verwaarloosd en heeft geen idee hoe het er op de werkvloer uitziet. Dat het convenant vrijdag is ondertekend, is totaal ongepast. Een deel van het beloofde geld is een boekhoudkundige truc. Voor oudere leerkrachten, waartoe ik zelf ook behoor, werd bijscholing voorgesteld. Daar heb ik geen behoefte aan; liever heb ik extra handen in de groep om mij te ondersteunen.

‘Ik heb het ook met mijn leerlingen besproken: wat willen zij? Een vaste juf of meester: ‘Dan hoef ik niet steeds opnieuw te wennen’. En minder kinderen in de klas: ‘Dan kun je het beter uitleggen, snap ik het beter en krijg ik later een goeie baan.’ Waar ik voor staak, is de toekomst van de kinderen in mijn klas; de toekomst van goed onderwijs!’  

Gerda Pérez (60), directeur van openbare basisschool Herman Gorter in Zaandam:

‘Iedereen is het erover eens: het moet anders. Niet al onze leerkrachten willen staken omdat ze dat geen goed middel vinden, maar de meesten willen wel de barricaden op.

‘Er is nu een structureel verschil tussen het primair en het voortgezet onderwijs, qua salaris en arbeidsvoorwaarden, zoals tijd die vrij wordt geroosterd voor rapporten in het voortgezet onderwijs. En dat terwijl het basisonderwijs ingewikkelder is. Leerkrachten moeten allround zijn, lesgeven aan kinderen van verschillende niveaus en werken met klassen die alleen maar groter worden en ouders die steeds kritischer zijn. Daar moet iets tegenover staan, en dat geldt ook voor het salaris van ondersteunend onderwijspersoneel.

‘Op de vorige school waar ik werkte, die kleiner was, hebben we leerlingen weleens naar huis moeten sturen omdat er geen vervanger was. Op deze school, met zeshonderd leerlingen, is dat iets beter te doen omdat we leerlingen over verschillende groepen kunnen verdelen of iemand die geen groep heeft kan invallen. Tegelijkertijd verhoogt dat wel de werkdruk van diegene omdat het weer afgaat van de tijd voor bijvoorbeeld administratie. Gisteren hoorden we dat een leerkracht voor een paar weken uitvalt. Voor deze week is de vervanging rond, maar daarna?’  

Robert van der Meer (41), vader van twee schoolgaande kinderen op obs Herman Gorter in Zaandam:

‘Ik sta achter de staking. Leraren worden ondergewaardeerd. Onderwijs is de grootste investering in onze toekomst. De politiek handelt te kortzichtig, er wordt niet verder gekeken dan naar een termijn van vier jaar, de lange termijn blijft al te lang buiten beeld. Dan is het wachten op problemen. Ook die 460 miljoen is niets meer dan symboolpolitiek en wederom een oplossing voor de korte termijn, een structurele oplossing blijft uit.

‘Ik mis visie vanuit de politiek, die van de zogenaamde oude wijze man of vrouw. Met een meer altruïstische benadering. Terugblikken op het verleden heeft weinig zin, we moeten vooruitkijken en positief blijven, inzetten op verbinding en investeren in goed opgeleide creatieve mensen voor de klas. Ook is er een mentaliteitsverandering bij ouders nodig: herstel het respect voor het ambt van leraar, accepteer hun autoriteit, geef ze de ruimte om te onderrichten en doe niet aan stemmingmakerij in, bijvoorbeeld, de WhatsApp-groep van de ouders.

‘Ook zijn ouders te veel gefocust op het belang van hun eigen kind, terwijl een leraar denkt in het belang van de hele klas. Omarm dat grotere belang en laat de leraar zijn werk doen.’