Het is idd lastig te zeggen wat nou een IoT device is.
Het Internet of Things is ook meer een paradigma. Vroegah, toen waren er wat grote machines bij universiteiten en onderzoeksinstituten en men besloot die aan elkaar te hangen in een groot network of networks.
Internetworking is the practice of connecting a computer network with other networks through the use of gateways that provide a common method of routing information packets between the networks.
Al vrij snel kwamen er kleinere netwerkjes bij aangesloten en had je netwerken met enkel PC's die ook op dat zelfde internet zaten. Dedicated hosting servers en datacenters etc. kwamen er specifiek voor dat network of networks. Dat werd zo groot en globaal dat men al snel sprak van
het internet.
Het internet groeide aardig exponentieel, pc/laptop verkopen zaten on the rise, de markt voor servers groeide en steeds meer landen deden mee. Maar het internet was niet het enige internet, er was zo'n network of networks voor Pinautomaten (
the Interbank network) en je had ook machine to machine (m2m) netwerken over bijvoorbeeld 2g. En er waren nog veel meer van zulke alternatieve internets.
Echter steeds meer van die internetten gingen verhuizen naar het internet. In de tijd van 2G / edge telefoons kreeg je feature phones die op het digitale network van de provider konden (wie weet de i-mode knop nog?) en met 3g / umts kreeg dit een boost, maar umts telefoons hadden soms opeens webbrowsers! En zeker met de introductie van hsdpa op het 3G netwerk (en 10 euro de maand voor onbeperkt data abbonementen) gingen mobieltjes opeens massaal op het grote internet. HSDPA kwam op in 2006-2007 en in 2008 was het grootste kritiek punt op de allereerste iPhone dat hij dit netwerk niet op kon (en de volgende iPhone heette ook iphone 3G), toegang tot het internet was nu echt belangrijk.
Wat ik nu besproken heb zijn eigenlijk allemaal multi-purpose apparaten. En juist devices die men niet als IoT devices ziet. Echter paralel aan de transitie naar het internet door mobiele telefoons, kwam een vergelijkbare beweging op gang in de devices die aan M2M (Machine to Machine) communicatie deden. Waar ze eerst proprietary communicatie methodes gebruikt, gingen ze steeds meer de gevestigde internet standaarden aanhouden. In plaats van een zelf-ontwikkeld blobje binary code, wordt het steeds vaker in standaard JSON text gedaan bijv.. Sommige van deze apparaten gaan via een router/gateway/nas/etc. maar steeds meer en meer hangen ook direct aan het net (daarom dat ze met iv6 maar ruimte voor elke zandkorrel op aard hebben ingebouwd).
Consumenten producten die via het internet communiceren, maar die niet multi-purpose zijn (zoals PC's en Smartphones) en enkel een beperkte functieset hebben (een van de eerste succesvolle en wat oudere toepassingen waren IP camera's voor beveiliging) beginnen nu opeens op te komen met nieuwe soorten producten / toepassingen. Bij bedrijven is een groot deel van de IoT het vervangen van m2m devices met nieuwe devices die over het internet praten met gebruik van internet standaarden, bestaande toepassingen dus, dit wordt IIoT genoemd (Industrial Internet of Things). Om de boel lekker verwarrend te houden worden ook apparaten die enkel op een intern netwerk communiceren, maar daarbij internet communicatie standaarden (zoals JSON, restful API's, etc.) gebruiken, ook onder IIoT geschaard.
Dus op basis van bovenstaande zou je kunnen zeggen dat devices die via internet standaarden communiceren en een specifieke functie hebben IoT devices zijn. Maar daar vallen ook weer heel veel servers onder, dus dat klopt nog steeds niet
Vanuit het Agentschap Telecom, vanuit het maatschappelijk belang eigenlijk, zou ik pleiten voor regels voor elk apparaat met een ipv4 / ipv6 adres die nieuw verkocht worden. En dan wil ik ook gelijk pleiten voor zelfregulering ala het CE keurmerk (of de regels als onderdeel van CE maken, je wilt geen wildgroei aan certificeringen om aan te voldoen). Dit laatste om ook kleine projecten een kans te geven (een 10K kickstarter van nu zou dan ineens een 20K kickstarter moeten worden gezien onafhankelijke certificeringen als snel tegen de tienduizend euro kost). En dan wel proportionele boetes als blijkt dat je je er niet goed aan gehouden hebt! Dan moet de EU ook een reward program opzetten voor white hat hackers die aantonen dat een product nooit gecertificeerd had mogen worden (de boete is x% jaaromzet, de reward is Y% van die boete).