De besparingsmaatregelen van de Vlaamse en federale regering wegen vooral op de zwakste schouders. Mensen met een leefloon houden per maand gemiddeld 59 euro minder over dan in 2015, werklozen moeten het stellen met gemiddeld 47 euro minder. Dat blijkt uit een rapport van Decenniumdoelen 2017.
Decenniumdoelen 2017 berekent sinds 2015 de gevolgen van de besparingen voor mensen met een laag inkomen. Een laag inkomen wordt gedefinieerd als een jaarinkomen voor een gezin onder 34.500 euro bruto. Het inkomen wordt verkregen via loon of uit een uitkering. Besparingen treffen bijna iedereen, maar voor gezinnen met een laag inkomen is de impact het grootst. Zij hebben weinig of geen marge om nog dieper in het gezinsbudget te snijden.
Het armoedeplatform houdt rekening met de besparingen van de Vlaamse en federeale regering, zoals de Turteltaks en de indexsprong. Extra kosten die gezinnen kunnen vermijden, worden niet meegerekend. Alleen wie voltijds werkt gaat erop vooruit. Zij krijgen gemiddeld 61 euro netto per maand extra.
Sociale correcties schieten tekort
De verschillende regeringen beloofden nochtans sociale correcties. Vlaanderen heeft inderdaad sociale correcties toegepast, onder meer bij de energieheffing en de waterfactuur. Maar daarnaast werden ook de laagste inkomensgroepen belast met nieuwe besparingen in onder andere de kinderopvang en stijgende facturen inzake energie en openbaar vervoer.
De Vlaamse correcties worden door het Vlaamse beleid voortdurend uitgehold. De laagste inkomens moeten elke dag dieper in de buidel tasten om de Vlaamse begroting op peil te houden.
De federale regering besliste daarnaast om 161 miljoen te besparen op de welvaartsenveloppe.
‘Ander beleid met duidelijke ambities nodig’
Decenniumdoelen 2017 ziet het somber in voor de 1,7 miljoen Belgen die in armoede leven en waarvan extra inspanningen worden verwacht. ‘We verwachten van regeringen en parlementen eenzelfde houding. Dat veronderstelt wel een (ander) beleid met duidelijke ambities, concrete stappen, een duidelijke timing en concrete maatregelen die de armoede structureel aanpakken.’